Recensie

De eerste wereldoorlog barst los. Rosalie werkt als hulpje bij een rijke familie aan de Belgische kust. Haar belangrijkste taak is voor Princesse, de hond van de familie, zorgen. De vriendschap met een Duitse jongen Friedrich, kleurt haar dagen vrolijk in. Maar dan stuurt de oorlog en meer nog het gedrag van Victor, de zoon des huizes, haar leven in de war. Als haar werkgevers naar Engeland vertrekken, keert Rosalie met Princesse terug naar huis. Ze is niet echt welkom in het polderdorp. Rosalie is vervreemd van haar thuismilieu en slaagt er niet in de draad weer op te nemen. Ze gaat door opdracht van haar moeder als gezelschapsdame van Alixe werken, de notarisweduwe. Rosalie voelt zich gewaardeerd en geniet van de burgerlijke sfeer tot de komst van Bérénice, een familielid van Alixe, het rustige leven in het notarishuis verstoort. Bérénice werkt als arts en roept steeds vaker de hulp in van Rosalie. Haast ongemerkt belandt ze  in het ondergrondse verzet. Haar bescheiden bijdrage bij het doorgeven van gevoelige informatie en de artikeltjes in een plaatselijke verzetskrant zorgen voor opwinding, maar versterken ook haar zelfvertrouwen. De situatie wordt echter onhoudbaar als Friedrich in het dorp verschijnt en kort nadien ingekwartierd wordt in het notarishuis. Rosalie wordt dan door iemand verraden Tijdens het laatste oorlogsjaar loopt het fout en belandt ze in de gevangenis. In die hopeloze situatie kan ze alleen nog hopen op een genadeverzoek. In de gevangenis ontdekt Rosalie dat ze zwanger is. Dat Friedrich de vader van haar kind is, maakt alles nog erger. Rosalie heeft zoveel geheimen die ze aan niemand kwijt kan, maar ze probeert eerlijk in het leven te staan en wil de gevolgen van haar daden dragen, ook als dat haar dood betekent. Tegen alle verwachtingen in komt ze toch vrij, maar in het dorp wordt ze niet aardig ontvangen. Ze vertrekt naar Antwerpen, waar de anonimiteit meer rust en veiligheid biedt. Daar wordt ook haar dochtertje geboren. Elfriede lijkt op haar vader. Op een dag besluit Rosalie om de foto van het kleine meisje naar het adres van Friedrich in Duitsland te sturen. Misschien vindt die kaart de weg naar Elfriedes vader, misschien ook niet. Rosalie hoopt dat er nog een toekomst is voor haar en voor haar dochtertje. Na alles wat ze meegemaakt heeft, beseft ze dat het leven waard is om geleefd te worden tot de laatste dag.  

Ik vond het een heel dik boek maar wel met een mooi einde.

Eva en Dania.